Hep yazılarımın başlangıçlarında zorlanırım ben..Söyleyeceklerim çoktur aslında ama nasıl konuya girilir bilmem.O yüzden hep tıkanıp kalırım yazmaya başladığımda.Ama bir yerden başlanmalı..
Bu sabahta benim için diğer günlerden farksız başlamıştı aslında. Taa ki eskilerden kalma sıcacık gülüşlü bir dost arayana kadar.Sesini duyduğumda ona yansıtamasamda içimdeki duyguları çok sevinmiştim aramasına.Uzun uzun sohbet ettik ordan burdan hayatlarımızdan..Yarım saate yine bi çok şey sığdırmaya çalışmıştık.Ama bu yarım saat onun önerileriyle benim için daha da değer kazandı...
Yaptığım el işlerinden haberi vardı ve bana blog açma önerisinde bulundu.Uzun süredir aklımda olan bişeydi bu.Ama hiç güvenmedim kendime.Onun dost elinin uzanmasını bekliyormuşum meğer.Beni blog açmaya, yaptıklarımı paylaşıma sunmaya ikna etti ve kendimi bu yazıyı yazarken buldum..
İşte blogum bu şekilde açılmış oldu.
Dost eli eksik olmasın hayatınızdan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder